Μέσα σε διάστημα 2 μηνών η ζωή μου έχει πάρει μία τροπή που ποτέ δε θα φανταζόμουν πως υπήρχε περίπτωση να γίνουν έτσι τα πράγματα…Κι από πού να ξεκινήσω και πού να τελειώσω;
Λέω να ξεκινήσω από το πιο δυσάρεστο με σκοπό να αφήσει αυτό το κείμενο μία γλυκιά υφή στο μυαλό των αναγνωστών. Μία φίλη έφυγε. Ξεχωριστός άνθρωπος με τον δικό του τρόπο. Έφυγε από τη ζωή μου μετά από επιλογή της. Μου στάθηκε σε στιγμές που δε θα μπορούσε κανείς άλλος να μου σταθεί καλύτερα. Με είδε να είμαι στην πιο χάλια κατάσταση που έχω υπάρξει και παρά ταύτα έμεινε δίπλα μου να μου συμπαρασταθεί! Και θα μου πείτε πού είναι το αρνητικό…Το αρνητικό είναι πως προτίμησε να θέσει σε κίνδυνο -και εν τέλει σε διάλυση- τη φιλία μας. Μία κοπέλα με την οποία γνωριζόμαστε από το δημοτικό μπήκε στην παρέα μας και κατά την φίλη μου στάθηκε εμπόδιο ανάμεσά μας και μας «χώρισε»…Και προτίμησε να το κρατήσει μέσα της για ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα, ικανό ώστε να μην της αφήνει περιθώρια για την όποια πιθανή «επανασύνδεση»…Γενικά δεν το έχω στο αίμα μου να ανοίγομαι εύκολα σε ανθρώπους. Να κάνω πολλές καινούριες γνωριμίες και παρέες ναι, αλλά όχι τόσο να ανοίγομαι…Κι εκείνη είχε καταφέρει να με κάνει να την εμπιστευτώ. Φυσικά και δεν μετανιώνω για ό, τι της είπα ούτε όσα έκανα με εκείνη ή για εκείνη. Έχει από τη φύση της την υπερβολή και παρά τις όσες συζητήσεις που έχουμε κάνει δεν έχω καταφέρει να την πείσω για τη σημασία που έχει στη ζωή μου. Φίλοι έρχονται και φεύγουν…Και καιρός είναι νομίζω να το αποδεχτώ!
Κάτι το ουδέτερο που συνέβη ήταν εκείνος. Ο ερχομός του και μετά από ελάχιστο διάστημα η φυγή του. Δεν ξέρω πώς ακριβώς πρέπει να το αποκαλέσω αυτό που έγινε. Αν ήταν άραγε αφέλεια ή αν προσέκρουσα με ιδιαίτερα μεγάλη ταχύτητα πάνω σε τοίχο από τσιμέντο στην προσπάθειά μου να βρω κάτι προκειμένου να καλύψω κάτι άλλο. Το αποτέλεσμα όπως και να ‘χε ήταν το ίδιο. Εκείνο που ένα κοριτσάκι νομίζει πως ένα αγόρι είναι το τέλειο και αποδεικνύεται πως ήταν όλα στο μυαλό του. Πως τελικά δεν ήταν τίποτα παραπάνω από το πώς ήθελα εγώ να βλέπω τον άλλον κι όχι πώς ήταν στην πραγματικότητα. Όποια κι αν ήταν η αιτία –ή τα αίτια- που με οδήγησαν στην έκβαση που επήλθε χαίρομαι. Διότι καλό το να έχεις κάποιον που ξέρεις πως θα σε στηρίξει, που ξέρεις πως θα είναι κοντά σου ανά πάσα στιγμή αλλά όχι όταν αυτό είναι μόνο αυτό που θες και δεν αντεπεξέρχεται στην πραγματικότητα!
Και το καλύτερο από όλα! Εκτίμησα τους φίλους μου! Απέκτησα νέους και κατανόησα σε βάθος τι πάει να πει να έχεις κολλητούς πραγματικούς! Να σε στηρίζουν σε κάθε σου απόφαση και να περνάς καλά ακόμα κι αν είσαι χάλια ψυχολογικά! Ένιωθα γεμάτη κάθε μέρα κι ακόμα έτσι νιώθω! Δε με νοιάζει να βρω και να ξεχωρίσω ποιος από όλους είναι το μαγικό συστατικό! Μάλλον όλοι τους! Το μόνο που με νοιάζει είναι πως κάθε φορά που συναντιόμαστε νιώθω να είμαι σε έναν επίγειο παράδεισο και πολύ χαίρομαι για αυτό! Και επιτέλους είδα τι σημαίνει φιλία! Είδα τι είναι να έχεις πραγματικούς φίλους! Και μετά από όλα αυτά αποφάσισα και υποσχέθηκα στον εαυτό μου πως τους φίλους μου θα τους έχω πάνω από όλους και από όλα! Όποιος κι αν μπει στη ζωή μου εκείνοι θα είναι πάντα προτεραιότητά μου! Η φιλία είναι αξία ιερή! Κι όποιος την βρει στον κόσμο που ζούμε είναι, το λιγότερο, τυχερός! Και χαίρομαι που έχω αυτήν την τύχη!
Λοιπόν, ακόμη κι αν πλησιάζω τα 17 κι είμαι ακόμα πολύ μικρή για να έχω ήδη φτάσει στα πορίσματά μου μπορώ να πω πως κάποια πράγματα τα έχω καταφέρει και νιώθω ιδιαίτερα περήφανη για αυτά! Είδα πως για τους φίλους μου και για τα σημαντικά για εμένα άτομα μπορώ να δώσω τα πάντα σε σημείο που να τα εκτιμήσουν. Θα λυπηθώ αν γίνει το αντίθετο αλλά τι να κάνουμε. Η ζωή είναι άδικη. Και μπορεί αυτή η έκφραση να φαίνεται υπερβολικά τυπική από ένα άτομο 16,5 ετών αλλά έχω ζήσει αυτά τα 16,5 χρόνια και πάλι καλά κάτι έχω μάθει. Και πιο πολύ από όλες τις γνώσεις που πήρα χαίρομαι που ξέρω τι πάει να πει να έχεις φίλους, να περνάς καλά και να ξέρεις πως ό, τι κι αν γίνει αύριο εσύ το βράδυ που περνά θα είσαι τέλεια! Με τους φίλους σου! :)
Λέω να ξεκινήσω από το πιο δυσάρεστο με σκοπό να αφήσει αυτό το κείμενο μία γλυκιά υφή στο μυαλό των αναγνωστών. Μία φίλη έφυγε. Ξεχωριστός άνθρωπος με τον δικό του τρόπο. Έφυγε από τη ζωή μου μετά από επιλογή της. Μου στάθηκε σε στιγμές που δε θα μπορούσε κανείς άλλος να μου σταθεί καλύτερα. Με είδε να είμαι στην πιο χάλια κατάσταση που έχω υπάρξει και παρά ταύτα έμεινε δίπλα μου να μου συμπαρασταθεί! Και θα μου πείτε πού είναι το αρνητικό…Το αρνητικό είναι πως προτίμησε να θέσει σε κίνδυνο -και εν τέλει σε διάλυση- τη φιλία μας. Μία κοπέλα με την οποία γνωριζόμαστε από το δημοτικό μπήκε στην παρέα μας και κατά την φίλη μου στάθηκε εμπόδιο ανάμεσά μας και μας «χώρισε»…Και προτίμησε να το κρατήσει μέσα της για ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα, ικανό ώστε να μην της αφήνει περιθώρια για την όποια πιθανή «επανασύνδεση»…Γενικά δεν το έχω στο αίμα μου να ανοίγομαι εύκολα σε ανθρώπους. Να κάνω πολλές καινούριες γνωριμίες και παρέες ναι, αλλά όχι τόσο να ανοίγομαι…Κι εκείνη είχε καταφέρει να με κάνει να την εμπιστευτώ. Φυσικά και δεν μετανιώνω για ό, τι της είπα ούτε όσα έκανα με εκείνη ή για εκείνη. Έχει από τη φύση της την υπερβολή και παρά τις όσες συζητήσεις που έχουμε κάνει δεν έχω καταφέρει να την πείσω για τη σημασία που έχει στη ζωή μου. Φίλοι έρχονται και φεύγουν…Και καιρός είναι νομίζω να το αποδεχτώ!
Κάτι το ουδέτερο που συνέβη ήταν εκείνος. Ο ερχομός του και μετά από ελάχιστο διάστημα η φυγή του. Δεν ξέρω πώς ακριβώς πρέπει να το αποκαλέσω αυτό που έγινε. Αν ήταν άραγε αφέλεια ή αν προσέκρουσα με ιδιαίτερα μεγάλη ταχύτητα πάνω σε τοίχο από τσιμέντο στην προσπάθειά μου να βρω κάτι προκειμένου να καλύψω κάτι άλλο. Το αποτέλεσμα όπως και να ‘χε ήταν το ίδιο. Εκείνο που ένα κοριτσάκι νομίζει πως ένα αγόρι είναι το τέλειο και αποδεικνύεται πως ήταν όλα στο μυαλό του. Πως τελικά δεν ήταν τίποτα παραπάνω από το πώς ήθελα εγώ να βλέπω τον άλλον κι όχι πώς ήταν στην πραγματικότητα. Όποια κι αν ήταν η αιτία –ή τα αίτια- που με οδήγησαν στην έκβαση που επήλθε χαίρομαι. Διότι καλό το να έχεις κάποιον που ξέρεις πως θα σε στηρίξει, που ξέρεις πως θα είναι κοντά σου ανά πάσα στιγμή αλλά όχι όταν αυτό είναι μόνο αυτό που θες και δεν αντεπεξέρχεται στην πραγματικότητα!
Και το καλύτερο από όλα! Εκτίμησα τους φίλους μου! Απέκτησα νέους και κατανόησα σε βάθος τι πάει να πει να έχεις κολλητούς πραγματικούς! Να σε στηρίζουν σε κάθε σου απόφαση και να περνάς καλά ακόμα κι αν είσαι χάλια ψυχολογικά! Ένιωθα γεμάτη κάθε μέρα κι ακόμα έτσι νιώθω! Δε με νοιάζει να βρω και να ξεχωρίσω ποιος από όλους είναι το μαγικό συστατικό! Μάλλον όλοι τους! Το μόνο που με νοιάζει είναι πως κάθε φορά που συναντιόμαστε νιώθω να είμαι σε έναν επίγειο παράδεισο και πολύ χαίρομαι για αυτό! Και επιτέλους είδα τι σημαίνει φιλία! Είδα τι είναι να έχεις πραγματικούς φίλους! Και μετά από όλα αυτά αποφάσισα και υποσχέθηκα στον εαυτό μου πως τους φίλους μου θα τους έχω πάνω από όλους και από όλα! Όποιος κι αν μπει στη ζωή μου εκείνοι θα είναι πάντα προτεραιότητά μου! Η φιλία είναι αξία ιερή! Κι όποιος την βρει στον κόσμο που ζούμε είναι, το λιγότερο, τυχερός! Και χαίρομαι που έχω αυτήν την τύχη!
Λοιπόν, ακόμη κι αν πλησιάζω τα 17 κι είμαι ακόμα πολύ μικρή για να έχω ήδη φτάσει στα πορίσματά μου μπορώ να πω πως κάποια πράγματα τα έχω καταφέρει και νιώθω ιδιαίτερα περήφανη για αυτά! Είδα πως για τους φίλους μου και για τα σημαντικά για εμένα άτομα μπορώ να δώσω τα πάντα σε σημείο που να τα εκτιμήσουν. Θα λυπηθώ αν γίνει το αντίθετο αλλά τι να κάνουμε. Η ζωή είναι άδικη. Και μπορεί αυτή η έκφραση να φαίνεται υπερβολικά τυπική από ένα άτομο 16,5 ετών αλλά έχω ζήσει αυτά τα 16,5 χρόνια και πάλι καλά κάτι έχω μάθει. Και πιο πολύ από όλες τις γνώσεις που πήρα χαίρομαι που ξέρω τι πάει να πει να έχεις φίλους, να περνάς καλά και να ξέρεις πως ό, τι κι αν γίνει αύριο εσύ το βράδυ που περνά θα είσαι τέλεια! Με τους φίλους σου! :)
